امام حسن عسکری(ع( همراه پدر به سامرا آمد و ستم های حاکمان عباسی مثل هجوم شبانه به منزل و بازرسی و به هم ریختن خانه را با چشمان خود می دیدند اما امام هادی)ع( ایشان را خوب تربیت کردند تا راهشان را ادامه بدهدند و پرچم هدایت مردم را به دوش بگیردند.
امام هادی(ع) و امام حسن عسکری)ع( در سامرا در جای امن و آرام نبودند بلکه در محله عسکر یعنی منطقه نظامیان سکونت داشتند و همیشه تحت نظر بودند.
امام هادی)ع( در زندان بودند و سپس به شهادت رسیدند.
امام حسن عسکری(ع( با وجود سن کم جای خالی پدر را پر کردند.
ایشان هم مراقب مادر و خانواده بودند و هم مربی و راهنمای مردم و جانشین پدر شدند.
از اولین روزهای امامت مورد آزار و اذیت حکومت قرار گرفتند و جاسوسان و مأموران خانه ایشان را تحت نظر گرفتند تا دوستانشان را شناسایی کنند.
امام حسن عسکری(ع) مخفیانه به دوستانشان نامه نوشتند و گفتند:
»وقتی مرا در میان شهر می بینید. سلام ندهید و با دست به من اشاره نکنید که جانتان در خطر است.»
حاکمان عباسی حتی حاضر نشدند امام در منطقه ناآرام عسکر بماند و ایشان را به زندان انداختند.
اخلاق خوب و بی نظیر امام باعث علاقه مأموران زندان به امام می شد و با این که حاکمان عباسی بدترین افراد را به کار می گرفتند اما پس از مدت کوتاهی باز هم مأموران شیفته اخلاق امام می شدند.